Krantenknipsels uit het seizoen 2006-2007:
= Trainer Wim van Laar keert medio 2006 terug bij Tonegido. Vier seizoenen na zijn vertrek. 80 procent van de spelers is nieuw en Tonegido speelt niet meer aan de Rodelaan doch aan de Prins Bernhardlaan. Hij complimenteert zijn voorganger Wim Schaap die erin geslaagd is Tonegido in de hoofdklasse te houden in het seizoen 2005-2006. De club heeft zich ook aardig verstrekt, meent Wim. Hij wil weer ‘iets neerzetten’ zoals hij dat eerder ook deed bij de club. Hij rept over gezonde uitstraling, zelfdiscipline, teamdiscipline en enthousiasme. Hij wil ‘gewoon’ in het linkerrijtje eindigen. Tonegido heeft vier seizoenen te laag gestaan. ‘Tonegido onwaardig’, stelt Wim.
= Tonegido verliest op de voorlaatste speeldag seizoen 2006-2007 thuis met 2-4 van hekkensluiter Excelsior’20. De bezoekers scoren twee keer in de laatste vijf minuten. Met name in de tweede helft bakte Tonegido er niets van. Er werd gespeeld alsof het een zomeravondpotje betrof. Volgens trainer Wim van Laar is een aantal spelers met andere dingen bezig, zoals de overgang naar een andere club. Bekend is al dat Cees Jan vd Berg (VUC), Eelco Tigchelaar (Haaglandia), Benjamin Gomes (Ter Leede), Samir Oulhani (Quick), Erik Tammer (HBS) en Jermaine Terbeek (Blauw Zwart) vertrekken. De opstelling tegen Exceslior’20: De Boer; Mansveld, Herbert, Vd Berg, Wessels; Tigchelaar, Malaha, Moen; Gomes, De Rijk, Oulhani. Invallers: Schuit, Tammer,
= Een week later is het zo ver: Tonegido valt uit de hoofdklasse A na 3-2 verlies bij ADO’20. De winnende goal valt in de 91ste minuut. Haico Herbert heeft het over de pijn die het doet, ook al beseften de spelers dat het er aan zat te komen. Coach Wim van Laar is in zijn 35jarige loopbaan nog nooit gedegradeerd. Hij ziet de oorzaak in het najaar van 2006 liggen. Toen stapten ineens acht spelers op nadat het bestuur de vergoedingen met 66 procent verlaagde omdat er een belastingschuld voldaan diende te worden. Dat leidde ertoe dat spelers sneller gebracht moesten worden, ook uit het tweede, die er nog niet klaar voor waren. De coach roept iedereen op de rijen te sluiten. Niet alleen het eerste is volgens hem gedegradeerd maar de hele vereniging. Weglopen doet de trainer niet ook al weet hij dat terugkeer naar de hoofdklasse moeilijk zal zijn. Keeper Leo de Boer (40) stopt ermee, Michael Wessels eveneens (knie),
= Wim van Laar laat tijdens het seizoen al eens weten waar het bij Tonegido aan schort: ‘We kunnen de tegenstanders aardig volgen maar als je voorin de bal geen seconde kunt vasthouden, dan wordt het niks. We zijn in aanvallend opzicht te naïef. Maar wat wil je: de aanvallers in mijn ploeg zijn allemaal begin twintig’,
= Na vijf wedstrijden in het seizoen 2006-2007 heeft Tonegido nul punten. Trainer Wim van Laar belegt een praatsessie. Er is geen beleving, geen visie, de spelers zijn mentaal niet weerbaar genoeg. Tegelijk is er echter een waslijst aan blessures: Mart Groot, Haico Herbert, Rob Busscher, Daniel Koegler, Mark Moen, Benjamin Gomes,
= Zondag 10 december 2006 wint Tonegido met 3-1 van ADO’20; de eerste zege sinds 14 mei 2006. De Voorburgers hebben weer contact met de ploegen boven hen,
= Op 20 november 2006 plaatst de Haagse Courant een interview met Leo de Boer, de keeper die uit pensioen kwam om Tonegido in de hoofdklasse te houden. Hij is overgehaald door voorzitter Peter Grötzinger nadat ook hij vanwege de korting op zijn vergoeding, de handschoenen opborg. De Boer verklaart terug te zijn gekomen uit clubliefde. ‘Het is tenslotte mijn club. Ik ben er als welp begonnen’,
= Vanwege de korting op de vergoedingen stappen onder andere Daniel Koegler, Mark Moen, Mart Groot, Henk de Zeeuw, Rob Busscher, Anne van de Berg op,
= Vrijdag 3 november 2006: Mark Moen laat in de Haagse Courant weten dat de situatie bij Tonegido (door de korting op de vergoedingen) ‘uitzichtsloos’ is. ‘Ik ben er klaar mee. Ik kies nu een keer voor mezelf’. Moen stopt er mee. In september maakte het bestuur bekend dat het budget voor het eerste werd gehalveerd. Volgens Mark Moen gaan de spelers er meer dan dat op achteruit. Een tegenvoorstel, 30 procent netto overhouden van de vergoeding, wees het bestuur af. ‘Het plezier en vertrouwen zijn weg’, stelt Mark Moen. ‘Afspraken zijn afspraken. Het bestuur wist al van de financiële moeilijkheden op het moment dat wij eind vorig seizoen in gesprek waren. En dat is niet fair’. Mart Groot zegt in dezelfde krant dat de club niet eerlijk is geweest naar de spelers. Voorzitter Peter Grötzinger stelt dat er geen informatie is achter gehouden. Pas in oktober was bekend welk bedrag de belastingdienst van de club eist (in verband met zwarte betalingen in het verleden, red.) Daarna heeft het bestuur besloten nog maar 35.000 euro beschikbaar te houden voor de selectiespelers. Meer kan financieel niet, aldus de voorzitter. Het tegenvoorstel van de spelers in wél geaccepteerd, zo zegt hij nog, en ook op papier gezet voor de spelers. Medelijden zegt Peter niet te hebben. ‘Het gaat me om de club. Die zit in moeilijkheden’. Trainer Wim van Laar zegt dat er de laatste tijd alleen maar gepraat is in de club. Het is nieuw voor hem dat er niet getraind wordt en dat spelers zo maar vertrekken. Hoe om te gaan met dit soort zaken staat volgens Wim is geen enkel handboek en het wordt ook niet geleerd op de trainerscursus. ‘Ik leef van dag tot dag. Van uur tot uur eigenlijk’. Op 5 november speelt Tonegido de derby tegen VUC: 3-3. Tonegido speelde met de afvalligen (op verzoek van Van Laar) in deze opstelling: De Zeeuw; Groot, Tigchelaar, Versteeg, Malaha; Claessen, Mansveld, Gomes, Moen; De Rijk, Oulhani,
= 27 december 2006. De Haagse Courant drukt een groot interview af met Mark Moen. Hij is woedend over post die hij van zijn ex-club Tonegido heeft ontvangen. Of hij nog even 12,60 euro wil overmaken vanwege een gele kaart die hij opliep in een duel. Alle ellende bij Tonegido begon in januari 2006 toen trainer Rob de Lange werd ontslagen na een nederlaag tegen Westlandia. De spelersgroep wilde Rob behouden omdat de lage stand op de ranglijst niet aan hem lag. Wim Schaap werd zijn opvolger. Hij was ook Marks eerste trainer bij Tonegido. ‘Open en eerlijk’, aldus Mark. Wim Schaap stuurde Michael Brunswijk weg en Mark kwam achterin te staan. Er werden plots wedstrijden gewonnen; de spelers groeiden naar elkaar. Wim Schaap heeft een belangrijke bijdrage aan het herstel geleverd, stelt Mark, al erkent hij dat de opleving er mogelijk ook onder Rob de Lange wel was gekomen. Mark zegt bij Tonegido te zijn gebleven door de komst van Wim van Laar als nieuwe trainer en de belofte dat het team gevormd zou worden rond de kern Tigchelaar, Herbert, Mansveld en de broers Moen. Aangevuld met nieuwe spelers en talenten. Kort na de competitiestart liet het bestuur weten dat er geen geld meer was. Iedere speler zou nog 30 procent van de afgesproken vergoeding krijgen, bruto. Netto blijft er dan 20 procent over. Take it or leave it. Mark besloot te stoppen. Hij zegt te houden van eerlijkheid, afspraken moet je nakomen. Nu werd hij afgezet als geldwolf, iemand zonder clubliefde. Dat terwijl hij tien jaar voor Tonegido speelde en na zijn actieve loopbaan trainer bij de club wilde worden,
= Op zaterdag 11 maart 2006 geeft voorzitter Peter Grötzinger een interview in de Haagse Courant onder de kop ‘Als we degraderen voel ik me verantwoordelijk’. Hij is sinds 1998 voorzitter, opvolger van CAP Driel. De mislukte fusie met Wilhelmus komt aan bod. Maar ook onhandelbare spelers (Gilbert Taument, Michael Brunswijk), de ‘dopingaffaire’ rond Mario Mansveld. Peter noemt oud-secretaris Carel Goseling onbetrouwbaar omdat die tegen derden gezegd zou hebben niet te weten waar hij was, terwijl de afspraak was dat hij gedurende de week niet meer op de club zou komen vanwege privé omstandigheden. Hij noemt Melbi Raboen (technisch adviseur) als degene die Hans Slootmaker weg wilde werken als tweede secretaris. Peter spreekt over ‘affaires, roddel en achterklap’. Hij wordt bedreigd, telefonisch (ook ‘s nachts) en via de site. Voor het komende seizoen voorspelt Peter dat 80 procent van de spelersgroep blijft. Desondanks ligt er ook een doemscenario klaar als de ploeg degradeert. Haagsche Bluf kan dan als hoofdsponsor opstappen. Er is echter een nieuwe sponsor gevonden. Terugkeer naar de hoofdklasse is na degradatie het eerste gebod. Als dat lukt en het draait wil Peter opstappen als voorzitter. Nu niet. Dat ziet hij naar eigen zeggen als ‘verraad’,
= 17 maart 2006. Danny Kettenis, Patrick de Groot en Bram van den Berg laten weten Tonegido na het seizoen te verlaten. Brian Moen, Sedat Siner en Daniel Koegler kondigen ook zo’n stap aan,
= In januari 2007 komt De Voetbalkrant met een verhaal onder de kop Oh oh Tonegido. Joost Timmer stelt dat Tonegido als club organisatorisch achter de feiten aanliep toen men naar de hoofdklasse promoveerde. Peter Grötzinger beaamt dat. Timmer geeft aan dat het team destijds bestond uit een mix van eigen jeugd en spelers van buitenaf. De gehaalde spelers bleven ook ‘hangen’. Grötzinger erkent dat er werd betaald. ‘Maar dat deed de club al bijna 30 jaar’. Mark Moen vertelt over de laatste jaren: een goede groep spelers waar te weinig uit kwam. En men trad aan tegen verenigingen waar alles mogelijk was. Daardoor vielen de resultaten tegen. Nieuwe geldbronnen waren er niet. ‘Op een gegeven moment houdt het op’, aldus Moen. Grötzinger: ‘Er wordt steeds meer geld gevraagd. En als je niet voldoende geld hebt, dan betekent dat dat je niet meer hoog kunt spelen’. De belastingperikelen komen aan bod, het verlagen van vergoedingen aan spelers, spelers die weg liepen, de verhuizing naar ’t Loo die vijf jaar heeft gevergd. Bij die verhuizing werd wel de jeugd opgegeven. Die kon er niet meer bij op het complex. Grötzinger stelt dat het een voorschot is op een fusie met Forum Sport. De voorzitter zegt verder bezig te zijn met de bouw van een nieuwe tribune. En dat Tonegido genoeg seniorenteams heeft om te kunnen overleven. Timmer, Moen en Grötzinger geven aan rekening te houden met degradatie naar de eerste klasse. Grötzinger: ‘De wereld vergaat niet. We proberen zo snel mogelijk terug te keren. Dat moet mogelijk zijn’. De vereniging betaalt spelers voortaan alleen nog wit.
(archief Wim van Laar)
