Op 20 mei 2002 stonden de VSV Tonegido en de SVV Scheveningen tegen over elkaar in de finale van de districtsbeker. Die werd gespeeld op het terrein van Be Fair in Waddinxveen. Uitslag 2-0 door goals van Harry de Haas en Arie van der Padt. Maar daar gaat het nu even niet over. Op grond van KNVB-reglementen moest er sprake zijn van recettedeling. Be Fair presenteerde echter een zeer unfaire afrekening bij VSV Tonegido en de SVV Scheveningen: 395 euro voor elke club. Hoe die berekening tot stand was gekomen wilde het bestuur van Be Fair niet delen. Dus stapten VSV Tonegido en de SVV Scheveningen naar de KNVB. Ook die kon Be Fair echter niet vermurwen. Dus kregen de beide finalisten uit de kas van de voetbalbond elk 2500 euro.

Jaren later gebeurde iets soortgelijks. Op 29 mei 2003 speelde de VSV Tonegido opnieuw een finale districtsbeker. Nu tegen Nieuwenhoorn op het terrein van de VV Oegstgeest. Daar bleek helemaal geen toegangsgeld gevraagd te worden. De organiserende vereniging had er de mankracht niet voor, zo werd meegedeeld. Bovendien vonden er nog andere activiteiten op het terrein plaats. Toen de KNVB door de VSV Tonegido op de reglementen werd gewezen inzake recettedeling trok de voetbalbond opnieuw de beurs. Dit maal was de beloning 5000 euro. De VSV won overigens met 1-0 (goal Jason Schelfhout). Dat menig Tonegido-spelers vanwege de hitte de clubkledij met een schaar ‘verbouwde’ was, was weliswaar een schadepost doch die kon met de KNVB-centen gedragen worden.