Op 15 maart 1998 speelt de VSV Tonegido uit bij het Amsterdamse AFC. Behalve een kansloze 4 – 0 nederlaag leverde het duel in ander opzicht stof tot napraten. Zijdens AFC werd doelman Lemmy Stevens er na de wedstrijd van beschuldigd AFC-speler Uli Landvreugd na afloop bij de kleedkamers een kopstoot te hebben gegeven. Bovendien zou de keeper zich tijdens de wedstrijd tegen AFC-supporters achter zijn doel racistisch hebben uitgelaten. Hij zou hen toegebeten hebben dat vergeten was hen te vergassen in de oorlog. De AFC-aanhang stamt veelal uit Joodse kringen.
De zaak ‘ontploft’ direct na het duel als de lokale Amsterdamse media er lucht van krijgen. Daarbij speelt AFC-voorzitter Dick van der Klaauw de rol van boodschapper. In de dagen erna wordt de hele affaire, met name het vermeende racisme van Lemmy Stevens, nationaal nieuws. Dat Tonegido-spelers na afloop zijn uitgescholden waarbij ook het berucht k-woord werd gebruikt, zijn bespuwd en bekogeld met van alles en nog wat interesseert niemand. Net zo min als de zwaar beledigende teksten die een AFC-functionaris meent te moeten uiten richting trainer Wim Schaap.
Op 30 maart 1998 start de KNVB een tuchtrechtelijke zaak tegen Lemmy Stevens vanwege zijn uitspraken, een harde trap tegen de kleedkamerdeur van AFC en de kopstoot. Dit alles mede op grond van een klacht die AFC heeft ingediend bij de bond. In een persbericht weerspreekt de VSV Tonegido de beschuldigingen. Het arbitrale trio heeft niets geconstateerd; een intern onderzoek van de VSV Tonegido zelf heeft geen bewijs voor de beschuldigingen opgeleverd. Vanuit Amsterdam komen er bij de Voorburgers anonieme telefoontjes binnen, vol bedreigingen.
Op 21 april 1998 vindt de tuchtzaak bij de KNVB plaats. Daar blijkt ten eerste dat er geen enkel bewijs is voor de racistische uitspraken die Lemmy Stevens ten laste zijn gelegd. AFC-supporters die verklaringen ter zake afgaven, deden dat onder druk van het AFC-bestuur waarbij hen de woorden in de mond werden gelegd en zij uitgeschreven teksten onder de neus kregen. Ter zitting verklaren zij dat zij de gewraakte uitspraken niet hebben gehoord, dan wel elders op de tribunes aanwezig waren.
Inzake de kopstoot liggen er voor Lemmy Stevens ontlastende verklaringen, onder andere van de KNVB-grensrechter. De belastende verklaringen van Uli Landvreugd en AFC-voorzitter Van der Klaauw lopen op cruciale punten uiteen.
De tuchtcommissie komt op 15 mei 1998 met een oordeel. Met ingang van 22 mei wordt Lemmy Stevens voor zes wedstrijden geschorst. In de periode 22 mei tot 22 november mag hij geen aanvoerder van de VSV Tonegido zijn. Voor de rest van het ten laste gelegde wordt Lemmy Stevens vrijgesproken.
Lemmy Stevens gaat in beroep op grond van vorm- en procedurefouten (zo werd hem ten onrechte een raadsman geweigerd), de afgelegde ontlastende verklaringen waar de tuchtcommissie geen acht op sloeg, de niet objectieve rechtsgang gezien het in de media geschapen beeld waarin de KNVB is meegegaan (er was zelfs een KNVB-persvoorlichter uit Zeist bij de tuchtzaak aanwezig, gezonden door de voorzitter van de sectie amateurvoetbal na een interventie van Jack van Gelder, behalve prominent voetbaljournalist ook bestuurslid bij AFC).
Het hoger beroep wordt in de zomer van 1998 behandeld. Lemmy Stevens wordt vrijgesproken.
De VSV Tonegido spant ook een zaak aan bij de Raad voor de journalistiek vanwege de subjectieve berichtgeving door de Volkskrant, Telegraaf, NRC Handelsblad, Parool en Voetbal in het land (RTL). Op 27 juli 1998 wint de VSV Tonegido deze zaak. Alle media worden veroordeeld wegens het niet toepassen van hoor en wederhoor. Zij moeten van de veroordeling melding maken in hun kolommen en op tv.
