De VSV Tonegido deed in het jaar 2000 iets unieks: de selectie en technische staf gingen op trainingskamp in Tsjechië. Niet in de zomer, maar in de winter. Van 6 tot en met 10 januari werd er met vol pension verbleven op het nationale sportcentrum in Nymburk, een kleine 50 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Praag. Het werd een gedenkwaardige trip. In vele opzichten.

Het gezelschap, bestaande uit 25 man, vertrok op 6 januari vroeg in de ochtend per bus naar Nymburk. De aankomst daar was gepland voor 21.00 uur waarna er ter plaatse een avondmaal genuttigd zou worden.

Na een halve dag rijden bleek de chauffeur van BAB echter een foutieve bestemming te hebben opgekregen. Omrijden kost tijd. De man gaf wat extra gas hetgeen bij de grens ten zuidwesten van Plzen tot complicaties leidde. De Duitse grenscontrole constateerde dat hij te hard had gereden. Hij had daarvoor geen toestemming. Dus moest er een boete worden voldaan. De chauffeur had geen geld bij zich en sprak ook geen woord Duits. Dus moest de delegatie van VSV Tonegido betalen.

Eenmaal de grens over verheerlijkten de selectiespelers zich aan de hoertjes die hun ‘waar’ open en bloot langs de snelweg aanprezen. Sneeuw en ijs trotserend. In het stikke donker werd Nymburk uiteindelijk bereikt. Uren na het afgesproken tijdstip. De keukenploeg stond nog klaar. Met lange gezichten. Die werden nog veel langer toen bleek dat een groot deel van het gezelschap hun Tsjechische producten afwees.

Na de kamerindeling te hebben gedaan verkaste de VSV Tonegido naar de bar op de eerste etage vanwaar al voortdurend luide discomuziek klonk. Boven bleek een bedrijfsfeest aan de gang. Inclusief striptease danseres. Binnen de kortste keren hadden de Tonegido-mannen het aanwezige gezelschap van de eerste rijen verdrongen. Al fotograferend en filmend werd de dame onder vuur genomen. Die poseerde gewillig, ook op schoot.

De bar deed ondertussen goede zaken. En ook de d.j. van de Tsjechen werd vervangen door Tonegido-‘kenners’.

Na het ontbijt de volgende ochtend stond veldtraining op het programma. Twee uur lang bezig op een sneeuwvrij gemaakt, keihard veld. Na de lunch tennisvoetbal in een hal van het complex gevolgd door zwemmen in het zwembad dan wel gebruik maken van de sauna. Het avondeten werd door een aantal spelers vervangen door pizza besteld bij de lokale pizzaboer. Die reed daarvoor graag een keer of vijf heen en weer.

De stripper had de avond er voor kennelijk nog meer gedaan dan alleen haar lichaam te tonen. Halverwege de avond ‘verdwenen’ de nodige selectiespelers per taxi naar Praag. Om pas na middernacht terug te keren. Zwijgend over hun belevenissen, dat wel.

Zaterdag 8 januari stond een wedstrijd op het programma tegen Slovan Liberec, een profclub uitkomend op het hoogste niveau van Tsjechië en op dat moment (bij de winterstop) de nummer 4 van de ranglijst.

De tegenstander had er kennelijk niet veel zin in want de begroeting van de VSV Tonegido was allerminst hartelijk. Slovan speelde graag op de counter. Dus liet men het spel maken aan de tegenstander over. De technische staf van de VSV wist dat en speelde navenant. Na een ‘logische’ 0 – 0 ruststand nam Slovan iets meer risico waarvan de VSV Tonegido twee maal profiteerde: eindstand 0 – 2. Slovan, dat met een mixedteam speelde van spelers uit de A- en B-selectie, vertrok vol chagrijn terwijl in Voorburg en omstreken de overwinning voor verbazing zorgde.

Die ‘verbazing’ bleek er echter ook in Tsjechië te zijn. Toen een aantal spelers zich ’s avonds opnieuw Praag in waagden werden ze in een bar onthaald op luid applaus en een gratis rondje toen bekend werd dat ze Slovan hadden geklopt die middag. De gelegenheid bleek vol te zitten met aanhangers van Sparta Praag en Slavia Praag, de traditionele grootheden van het Tsjechische voetbal. En die moesten niets van Slovan Liberec hebben (dat overigens dat seizoen wel de nationale beker won en Europa League ging spelen. Waarin met stuitte op FC Liverpool).

Zondag 9 januari bezoek aan Praag. En ook nu ging de BAB-chauffeur weer de mist in. Hij parkeerde de bus op een plek waar dat niet mocht. En dus kon de VSV Tonegido weer de portemonnee trekken. Te voet langs de oude gebouwen, met Harry de Haas als nijver fotograaf. Overigens ontbraken ook nu weer enkele spelers. Die waren op eigen avontuur uit gegaan…

De maandag stond in het teken van vertrek al was er voordien nog een onderling zaalvoetbaltoernooi gevolgd door zwemmen/sauna/tennis. Rond 21.00 uur werd de terugtocht ingezet. Dinsdagochtend vroeg werd Mark Moen al eerste bij Schiedam uit de bus gezet, korte tijd later kon iedereen in Voorburg het vehikel verlaten.