In 2016 gaf Dick Boereboom een interview aan Haaglanden Voetbal. Hier een deel uit dat gesprek:

‘Dick is een rasechte Scheveninger, geboren in de Markensestraat. Zijn vader had een slagerij aan huis. Dick – de enige zoon – wilde voetballen. Dat mocht pas toen hij zelfstandig de Houtrustbrug over kon steken. Pa en ma moesten immers in de slagerij staan. Op zijn achtste was het zo ver: Scheveningen werd de eerste club van Dick. Zijn positie: spits. ,,Heb ik altijd gestaan’’, glimlacht hij nu.

Een jaar later een mislukt debuut in het Haags jeugdelftal. ,,Mijn trainer was belastingadviseur. Hij zou me naar de IJzerwerf brengen. Maar hij kwam te laat omdat een klant hem ophield. Toen we aankwamen was de wedstrijd al bezig. Ik mocht me nog wel omkleden. En speelde tien minuten. Daarna werd ik niet meer opgeroepen’’, herinnert Dick zich.

Een oproep kwam wel toen hij in de B1 speelde. Maar nu voor de zogenoemde ‘superselectie’ van de Haagse jeugd die eens per week bij ADO Den Haag trainde. De bvo pikte daar de parels uit. Medio 1990 was het de beurt aan Dick. Hij kwam in de A1-landelijk van ADO terecht. Na twee seizoenen werd hij opgenomen in de profselectie.

Vier voetbaljaargangen was Dick selectiespeler bij de bvo ADO Den Haag. ,,Ik heb, als invaller, 38 wedstrijden gespeeld in competitie en beker. Dat is echt een heel mooi gevoel. Ik had Harry van der Laan en Rick Hogendorp voor me, dus het was niet raar dat ik maar tot 38 invalbeurten kwam. Bij mijn debuut maakte ik de beslissende goal tegen Excelsior Rotterdam. Dan hoor je dat publiek op Midden Noord je naam roepen. Dat geeft zoveel power.’’ Kort na zijn debuut scheurde Dick zijn achterste kruisband af waardoor hij een jaar aan de kant stond.

Als trainers kende Dick Co Adriaanse, Mark Wotte, Nol de Ruiter, Lex Schoenmaker en Theo Verlangen. ,,Co en Mark waren erg vergelijkbaar. Aan hen heb ik erg veel gehad. Ze haalden het uiterste uit je’’, stelt Dick. In zijn laatste seizoen bij ADO werkte Dick halve dagen bij Ton Smit belastingadviseur. Op dat moment zat ADO ,,op het diepste dieptepunt. Qua voorzieningen en budget, daar lachte menig amateurclub om. Dick stelde me voor de keuze: hele dagen gaan werken of wegwezen. Zijn vriend was Henk van Leeuwen en via hem ben ik bij Tonegido terecht gekomen.’’

We schrijven medio 1996. Tonegido speelt zondag hoofdklasse, het hoogste amateurniveau toen. ,,Het niveau was gewoon goed. Kijk, zes jaar ADO raak je nooit kwijt. De kick van de supporters op Midden Noord die te keer gaan. De trots die je voelde als je het veld in het Zuiderpark op kwam. Tonegido was een andere wereld. Daar speelden Joost Timmer, Lemmy Stevens, Harry de Haas, Edgar Mossel, Eduard van der Star. Ik kwam samen met Gilbert Taument, Michel van Deenen, Mark Krommendijk.’’

,,Het was een heel mooie groep. Ik heb er acht jaar gezeten met de harde kern. Mark en Brian Moen kwamen iets later. We hadden enorm veel plezier. En behoorlijk wat winnaarsmentaliteit. Ik heb de stap nooit betreurd. Bij ADO was het apart. Het gevoel ‘nooit opgeven’. Dat had Tonegido ook. Dat intimidatievoetbal. Het was een heel mooie tijd en we hebben heel veel gewonnen (3x districtsbeker, 2x supercup, 2x algemeen kampioen van Nederland – red.).’’

Medio 2004 stapte Dick echter over naar HBS. ,,Ik had in december 2003 al aangegeven wel te zullen gaan. Trainer Rob de Lange had Melbi Rabboen als ‘assistent’. Een prima man maar ik zie niets in de conflictentheorie die hij erop na hield. Kennissen en vrienden haalden me over naar HBS te gaan. Ik vond het wel mooi. Twee keer trainen in plaats van drie keer, iets lager spelen.’’

Met Tonegido won Dick nooit een HC-beker. Dat gebeurde wel in zijn eerste seizoen bij HBS. De finale tegen Tonegido werd met 3-2 gewonnen. Dick scoorde niet, maar had de nog ontbrekende trofee wel binnen. In zijn tweede seizoen speelde Dick minder voor HBS ook door talrijke kleine blessures. Langzamerhand werd hij een soort assistent van trainer Wim de Jong. Dick ging ook op cursus voor TC 3 en 2 samen’.

(Dick trainde Quintus, DUNO, SV Nootdorp en nu BVCB)