Dat Wout Slappendel met een wals achter zijn privé auto elke zondag als het eerste thuis moest spelen het hoofdveld rolde is een publiek geheim. Zelfs nadat de gemeente hem dat verboden had.

Maar waar zijn de tijden gebleven van wortelrot en straatjesgras. In het seizoen 1995-1996 was de wortelrot de oorzaak van een beroerd hoofdveld, een jaar later was het straatjesgras.

In beide gevallen was het resultaat hetzelfde: bij een sliding ging een meter gras mee omdat de sprieten niet genoeg wortels hadden. In Tonegido Nieuws van 3 oktover 1996 werd er kond van gedaan.

Leo Hendriks, terreinbeheerder van  de gemeente, had geen verklaring voor het  fenomeen anders dan dat de gemeente met een nieuw graszaatmengsel trachtte de grasmat op peil te krijgen.

De goede man verklaarde verder dat er best flink gespeeld kon worden op het veld aangezien daardoor het straatjesgras zou verdwijnen ten faveure van goed gras.

In hetzelfde stuk wordt melding gemaakt van het spelen van wedstrijden op veld 4 (het trainingsveld); het spelen en trainen op veld 2 waardoor veld 3 als enige ‘goede’ veld over bleef.

Geconstateerd werd dat Tonegido in het najaar al met vier zandvlakten zat terwijl bij de andere clubs in Voorburg prima grasmatten lagen.

Een geraadpleegde deskundige van de Heidemij diende Tonegido c.q. de gemeente gratis van advies: bemesten met stikstof en kali; het bespuiten met met bio-algeen om zo de wortelgroei te stimuleren.

Bij de gemeente waren ze niet echt blij met het stuk in Tonegido Nieuws. Er werd zelfs ontkend dat er van straatjesgras bij Tonegido sprake was.