Op 27 april 1999 speelt de VSV Tonegido thuis in het kader van de strijd om de districtsbeker (kwart finale) tegen Katwijk 1. Het wordt een memorabele ontmoeting. Maar wel om een heen bijzondere reden.

Als scheidsrechter is K.R. Sheombarsing aangesteld. De wedstrijd moet om 19.00 uur starten doch van de leidsman geen spoor. Die komt pas rond 19.15 op het terrein aan de Rodelaan aan. Om 19.25 uur is uiteindelijk de aftrap. Voor zijn te late komst heeft hij geen verklaring. Wel beweert hij dat zijn mobiel uit stond.

Een sportief duel, dat uiteindelijk met 0-1 door Katwijk wordt gewonnen, ontaard echter door het optreden van de scheidsrechter. Hij blijkt er geheel eigen opvattingen op na te houden en strooit met kaarten vanwege code 08 en 09: het kenbaar maken het niet eens te zijn met zijn beslissing(en) alsmede onbehoorlijk gedrag. Gele zowel als rode kaarten.

Zo werd een kaart wegens 08 gegeven omdat een speler de scheidsrechter vroeg om het spel stil te leggen vanwege een geblesseerde collega. De toevoeging dat betrokkene de volgende dag weer gewoon moest werken leverde een kaart wegens code 09 op.

Na afloop van het duel blijkt de scheidsrechter kaarten aan het formulier toe te hebben gevoegd waarvan voordien op geen enkele wijze kennis van gegeven is. Zo krijgt ‘het publiek’ van de VSV Tonegido rood wegens ‘beledigen’ en ‘dronken’. De ‘coördinator’ van de VSV Tonegido krijgt rood omdat deze in de rust een na afloop niet aanwezig zou zijn geweest. Er is ‘rood’ voor de VSV Tonegido wegens het ontbreken van begeleiding voor de scheidsrechter.

Overigens heeft de leidsman gedurende het duel ook Tonegido-speler Danny Kuppen nog laten weten het ‘na de wedstrijd’ wel te pakken. Dit in een reactie op Kuppens mededeling dat hij wel op zijn woorden lette om te voorkomen dat ook hij geel of rood zou ontvangen.

Na het duel dienen de besturen van VSV Tonegido en VV Katwijk verklaringen in bij de KNVB over het onmogelijke optreden van de scheidsrechter. Op 18 mei 1999 vindt in Leiden (kantoor district West III) een zitting van de tuchtcommissie plaats.

Scheidsrechter Sheombarsing stelt dat zijn rode kaarten geen rode kaarten waren. Hij kan zich ook niet meer alles herinneren. Dat hij wel was opgevangen door coördinator W. Sasburg is hem ontgaan. Bestuursleden en andere ‘functionarissen’ kende hij niet. Wat er allemaal precies was gebeurd voordat hij kaarten wegens code 08 of 09 gaf kan Sheombarsing niet meer reproduceren.

Danny Kuppen verklaart echt bang te zijn geweest voor de leidsman en ook na afloop toen hij naar zijn auto liep, diverse malen te hebben omgekeken. ‘Ik speel al acht jaar hoofdklasse maar dit heb ik nog nooit meegemaakt’, aldus Kuppen, die ook vond dat de scheidsrechter ‘een vreemde blik’ in de ogen had.

Op 7 juni komt de tuchtcommissie tot haar oordeel. Alle kaarten worden geseponeerd. K.R. Sheombarsing mag nooit meer op dit niveau fluiten.

Jaren later neemt de arbiter ‘revanche’. Bij Toofan fluit hij een wedstrijd van de A1 tegen de A1 van Tonegido. Hij benadeelt de bezoekers waar hij maar kan. Na afloop laat hij de leider van het team weten dar bewust te hebben gedaan vanwege het duel VSV Tonegido – Katwijk.

De VSV Tonegido speelde in de volgende opstelling tegen Katwijk: Lemmy Stevens; Barry Langeveld, Gilbert Taument, Max Tjaden, Edgar Mossel; Burt Bos, Majid Darrazi, Mark Moen, Maurice Lunenburg; Dick Boereboom, Harry de Haas. Invallers: Joost Timmer, Mart de Groot, Danny Kuppen. Trainer John Koole.

Overigens stopt Sheombarsing in februari 2001 met fluiten. Hij erkent dat zelf een ‘omstreden man’ te zijn die heel veel gele kaarten uitreikt. Van de andere kant claimt hij ‘Ik ben niet minder dan Jol’ (Dick Jol, toparbiter in Nederland, bij UEFA en FIFA tussen 1991 en 2008)