De Voorburgse voetbalclubs Tonegido, Wilhelmus, Devjo en SV Voorburg kenden een eigen overlegorgaan: het OVV. Daardoor worden de onderlinge verhoudingen verbeterd.

Grootste probleem is echter de communicatie met de gemeentelijke dienst GDCR (gemeentelijke dienst cultuur en recreatie) die gaat over alles wat met de velden van doen heeft, inclusief huur en subsidies.

GDCR wordt onder andere verweten niet duidelijk en zakelijk te communiceren. Verenigingen gaan correspondentie die zij zelf met GDCR hebben delen met de rest. GDCR wordt ook verweten een uitgestoken hand van de verenigingen niet wil pakken. Steeds blijken (negatieve) ervaringen uit het verleden mee te spelen in fde opstelling van GDCR. Probleem is ook dat OVV geen officiële juridische erkenning heeft.

Op 26 januari 1981 tekenen de vier clubs een nieuw reglement dat het oude uit 1976 vervangt.

Naast GDCR hebben de verenigingen ook nog te maken met het Recreatieschap Leidschendam-Voorburg (veldkeuring) en met de Sportraad.

In april 1982 beklaagt het OVV dat de gemeente nieuwe subsidieformulieren heeft ingevoerd waar de voetbalclubs, die met vrijwilligers werken, niet uit komen. Daar zijn professionals voor nodig om ze in te vullen. Er wordt bovendien op gewezen dat de clubfinanciën per seizoen lopen en niet per kalenderjaar.

In een brief aan B&W staat letterlijk: ‘In de almaar groeiende achtervolgingsdrift van de kant van de overheden op sportverenigingen worden deze verenigingen langzamerhand in hun bestaan bedreigd’. Er is te weinig aandacht en waardering voor hetgeen de verenigingen doen. De overheden wordt verweten welzijn boven welvaart te plaatsen, doch zulks niet te laten gelden voor het sportgebeuren.

Op 14 april 1982 komen in een OVV vergadering nog meer bezwaren boven water: er mogen geen financiële reserves meer zijn, over contributieverhoging moet beraadslaagd worden, er moet een sluitende begroting liggen, personeelslasten moeten inzichtelijk worden gemaakt, er wordt gesproken over huisvestingslasten (wat is dat?)

Eind 1985 komt OVV in het geweer tegen nieuwe gemeentelijke tarieven voor de sportaccommodaties die op 1 januari in gaan. De clubs zijn daar eind november over geïnformeerd. Men kan zulks niet meer in de begrotingen verwerken want die lopen per seizoen. Het gaat bovendien om forse tariefsverhogingen.

In 1986 wordt de GDCR vervangen door Openbare Werken (OW). In 1988 wordt veld 1 bij Tonegido gerenoveerd. Rond de jaarwisseling 1989-1990 gebeurt dat met veld 2, bij de jaarwisseling 1991-1993 met veld 3.

In 1986 wordt bij Tonegido een ‘aaltjesprobleem’ gesignaleerd. Daar worden bestrijdingsmiddelen op ingezet onder begeleiding van specialisten die bij proefstations in Boskoop en Wageningen werken. Een KNVB-consul gaat voortaan velden keuren voor competitie- en vriendschappelijke wedstrijden. Bij Tonegido wordt de ballenvanger in 1988 hersteld. Ook de sloten van de kleedkamers worden gerepareerd. Tonegido mag geen gebruik meer maken van chemische middelen bij het ‘kalken’ van de lijnen. Dat brengt schade toe aan het gras.

Op 21 januari 1987 krijgt Tonegido een verbod de speelvelden te gebruiken wegens de nadelige effecten van de weersomstandigheden. Daar zijn het Recreatieschap en de KNVB mee akkoord gegaan.